Η διαφορά μεταξύ της ακόρεστης ρητίνης και της εποξειδικής ρητίνης

epoxy ρητίνη είναι ένας σημαντικός τύπος πλαστικού θερμότ, που χρησιμοποιείται ευρέως σε συγκολλητικά, επικαλύψεις και άλλες εφαρμογές. Επίσης γνωστή ως τεχνητή ρητίνη, τεχνητή ρητίνη, συγκολλητική ρητίνη κλπ. Η τεχνητή ρητίνη είναι ένα θερμοστοιχείο εποξειδικού πολυμερούς. Οι περισσότερες τεχνητές ρητίνες σχηματίζονται από μια χημική αντίδραση μεταξύ της επιχλωροϋδρίνης (C3H5Clo) και της δισφαινόλης Α (δισφαινόλη Α) (C15H16O2). Η ρητίνη που ανακαλύφθηκε νωρίς από τους ανθρώπους είναι μια λιπαρή ουσία που εξάγεται από εκκρίσεις δέντρων, που είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει ένα \"δέντρο\" πριν από το \"λίπος\". , και στερεοποιούνται επανειλημμένα, ονομάζονται θερμοπλαστικές ρητίνες. Για τις ρητίνες που δεν είναι πλέον αναστρέψιμες μετά τη θέρμανση και τη στερεοποίηση και γίνονται αδιάλυτες και μη τήξη στερεών, ονομάζονται ρητίνες θερμοσκληρυντικής, όπως φαινολικές ρητίνες, εποξειδικές ρητίνες, ακόρεστες ρητίνες πολυεστέρα κλπ. , η εποξειδική ρητίνη περιέχει διπλές ομάδες εποξειδίου και απαιτεί από τους παράγοντες σκλήρυνσης αμίνης να συμμετέχουν στην αντίδραση θεραπείας. Η τελική απόδοση των προϊόντων και η απόδοση του παράγοντα σκλήρυνσης είναι σημαντικές, αλλά συνολικά, η σκληρότητα και η δύναμη του θεραπευμένου προϊόντος της εποξειδικής ρητίνης είναι υψηλότερες από αυτές της ακόρεστης πολυεστέρας. Φυσικά, η τιμή της εποξειδικής ρητίνης είναι διπλάσια από εκείνη της ακόρεστης ρητίνης πολυεστέρα. Γενικά, όταν κάνετε τεχνητές πέτρες, επιλέγεται η ακόρεστη ρητίνη πολυεστέρα επειδή είναι φθηνή. Κατά τη δημιουργία δαπέδων και αντι -ncorrosion επικαλύψεων, η εποξική ρητίνη θα επιλεγεί λόγω της καλύτερης απόδοσής της.